رطوبت همواره مهمترین عامل آسیب رسانی به ساختمانهای قدیمی و نوساز بوده است، چرا که آب بستر مناسبی برای انتقال میکرو ارگانیسم ها به قلب بنا می باشد جایی که می توانند براحتی ویرانی و انهدام به وجود آورند. اما مواد مؤثری بر علیه این پوسیدگی و زوال وجود دارند. البته هدف ما در معرفی این مواد صرفاًً نشان دادن راههای عملی برای جلوگیری از این زوال نمی باشد. بلکه همچنین می خواهیم حس مسیولیت ارزشمندی برای حفظ بناها (قدیمی و جدید) ایجاد نماییم. چراکه بناها یکی از بزرگترین تجلی های نیاز بشر به تداوم و پایداری میباشند. همچنین هدف ما ایجاد حس مبارزه بر علیه زوال چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ فرهنگی می باشد. منظوراز زوال مالی استهلاک ساختمانها بوده و استهلاک فرهنگی یعنی جایی که ما با غفلت خود اجازه میدهیم که بناهای تاریخ با ارزشمان در طول سالیان سال تخریب گردند.
در این راستا از بهترین مواد مورد استفاده برای مبارزه با این استهلاک ترکیبات سیلیکونی می باشند. ترکیبات دافع آب پایه سیلیکونی بطور دقیق مهمترین محافظت را در برابر رطوبت و پوسیدگیهای ناشی از آن ایجاد نموده و این کار را به صورتی کاملاً طبیعی انجام میدهند. دقیقاً مانند عمل پوست که به عرق بدن اجازه خروج میدهد. ولی مانع از نفوذ آب به داخل بدن میگردد (عبور انتخابی). سیلیکونها نیز به همین ترتیب مانع نفوذ آب باران می شوند و درعین حال به سطح اجازه تنفس میدهند. یعنی ساختمان شبکه ای رزین سیلیکونی مانع از عبور جریان آب شده و درعین حال بخار آب را حبس ننموده و به آن اجازه خروج میدهد. شیمیدانها سیلیکونها را به عنوان ترکیبات اورگانوسیلیکون طبقه بندی می نمایند. موادی که هم ساختمان آلی و هم ساختمان معدنی دارند. درترکیبات سیلیکونی دافع آب خاصیت معدنی بیشتر از خاصیت آلی شاخص می باشد. در ساختمان این مواد گروههای متیل از زیرآیند (سطح پوشش داده شده) دورشده و مانند چتری عمل می کنند که مانع نفوذ آب میگردد. گروههای پلی سیلوکان به سمت سطح پوشش داده شده جهت گیری می کنند. این گروهها به سرعت برروی سطح پخش شده و با تشکیل شبکه سیلیکونی دافع آب بوده و در عین حال چسبندگی گرد و خاک به آنها کم میباشد. همچنین به علت عدم وجود راهی برای عبور نمکهای مضر و قلیاها، امکان ایجاد شوره برروی سطح منتفی میگردد. از دیگر مزایای ترکیبات سیلیکونی در صنایع ساختمانی این است که به علت کاهش جذب گرد و غبار، آلوده نمی گردند و نیز به دلیل عدم ایجاد محیط مرطوب، امکان رشد میکروارگانیسم ها وجود ندارد. لذا خزه و... نیز بر روی سطح بناها مشاهدهنمی گردد. درصورتیکه در روش سنتی که قیر و گونی میباشد، علاوه برصرف هزینه و انرژیبیشتر، رطوبت به طور کامل دفع نگردیده و به این ترتیب بستر مناسبی برای رشد میکروارگانیسم ها به وجود می آید تا جاییکه در نواحی مرطوب کشور برای جلوگیری از ایجاد خزه برروی نمای ساختمان از ایرانیت استفاده میشود که ظاهر نامطلوبی به ساختمان می بخشد. همچنین واحدهای گچی که در آنها از ترکیبات سیلیکونی استفاده شده، وقتی در اطاقهای مرطوب نصب می گردند، آب بسیار کمی به خود جذب می نمایند و لذا رنگ کردن آنها و یا نصب کاغذ دیواری برروی آنها بسیار ساده تر و با سرعت بیشتری امکان پذیر میباشد. درصورتی که در مورد واحدهایی که بدون استفاده از ترکیبات سیلیکونی در اطاقهای مرطوب مورد استفاده قرار می گیرند، به زمان بسیار زیاد (حتی تا بیش از یکسال) برای خشک و آماده شدن این سطوح جهت رنگ آمیزی نیاز می باشد و درصورت اجرای رنگ بر روی این سطوح مرطوب امکان ایجاد شوره بسیار زیاد بوده، مضاف براین که به بیش از دو پوشش (دو دست) رنگ نیاز می باشد. استفاده از رنگها و گچ هایی که در آنها پرایمرهای سیلیکونی به کار رفته در اروپا روزافزون شده و در حال حاضر این مواد جزو مهمترین وکارآمدترین مواد در صنایع ساختمانی می باشند.
منبع: گاهنامه نیارش - انجمن عمران دانشگاه صنعتی شاهرود